Tomek Pankiewicz: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | Kocha góry i literaturę. Kurs na "L" zrobił zimą 1999 roku u [[Jerzy Krauss "Japończyk"|"Japończyka"]] w Zakopanem. Pierwsze skrzydło VIP. Od razu zaczął jeździć z najlepszymi pilotami, aby latać przy zawodach i wkrótce zaczął w nich brać udział robiąc szybkie postępy. Kolejne skrzydła to był Gin Bonanza (od razu przeskok z Vipa na skrzydło DHV 2-3), Gin Nomad. Aby zdobyć pieniądze na latanie w czasie studiów pracował jako kurier rowerowy w Warszawie co samo w sobie też było ekstremalnym wyzwaniem. Później wycofał się ze sportu i pojawił się ponownie jako redaktor czasopisma paralotniowego Vario. Jest także popularyzatorem lekkiego sprzętu służącego do łączenia pieszych wędrówek i biwakowania w górach z lataniem. Informacje zaczerpnięte z artykułu Łukasza Połomskiego LOOP 2/2002. | + | Kocha góry i literaturę. Kurs na "L" zrobił zimą 1999 roku u [[Jerzy Krauss "Japończyk"|"Japończyka"]] w Zakopanem. Pierwsze skrzydło VIP. Od razu zaczął jeździć z najlepszymi pilotami, aby latać przy zawodach i wkrótce zaczął w nich brać udział robiąc szybkie postępy. Kolejne skrzydła to był Gin Bonanza (od razu przeskok z Vipa na skrzydło DHV 2-3), Gin Nomad. Aby zdobyć pieniądze na latanie w czasie studiów, pracował jako kurier rowerowy w Warszawie, co samo w sobie też było ekstremalnym wyzwaniem. Później wycofał się ze sportu i pojawił się ponownie jako redaktor czasopisma paralotniowego Vario. Jest także popularyzatorem lekkiego sprzętu służącego do łączenia pieszych wędrówek i biwakowania w górach z lataniem.<ref>Informacje zaczerpnięte z artykułu Łukasza Połomskiego LOOP 2/2002.</ref> |
[[Plik:Tomek Pankiewicz.JPG]] | [[Plik:Tomek Pankiewicz.JPG]] | ||
| + | |||
| + | {{Przypisy}} | ||
Wersja z 20:55, 3 lis 2018
Kocha góry i literaturę. Kurs na "L" zrobił zimą 1999 roku u "Japończyka" w Zakopanem. Pierwsze skrzydło VIP. Od razu zaczął jeździć z najlepszymi pilotami, aby latać przy zawodach i wkrótce zaczął w nich brać udział robiąc szybkie postępy. Kolejne skrzydła to był Gin Bonanza (od razu przeskok z Vipa na skrzydło DHV 2-3), Gin Nomad. Aby zdobyć pieniądze na latanie w czasie studiów, pracował jako kurier rowerowy w Warszawie, co samo w sobie też było ekstremalnym wyzwaniem. Później wycofał się ze sportu i pojawił się ponownie jako redaktor czasopisma paralotniowego Vario. Jest także popularyzatorem lekkiego sprzętu służącego do łączenia pieszych wędrówek i biwakowania w górach z lataniem.[1]
- ↑ Informacje zaczerpnięte z artykułu Łukasza Połomskiego LOOP 2/2002.
