Romek Witkowski

Z Leksykon paralotniarstwa polskiego
Wersja z dnia 18:52, 20 kwi 2018 autorstwa Admin (dyskusja | edycje)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Skocz do: nawigacja, szukaj

Najpierw został przyjęty do Dęblina. Było to spore osiągnięcie, bo znalazł się w grupie 98 osób spośród 3000 chętnych. Potem przytrafiły się dwa zdarzenia: wypadek na basenie i refleksja, że jako pilot wojskowy będzie musiał zabijać ludzi. To mu pomogło zrezygnować. Dzięki koledze zwanym "Dziadkiem" odkrył paralotnie. Szkolenie zaczął w 1992 u Andrzeja Binkowskiego. Po dwóch latach wyrwał się spod opieki instruktora na zawody i tak już mu zostało. W ramach UP teamu rywalizował z Grześkiem Olejnikiem i Januardem Wojtakiem. Romek w końcu jako pierwszy Polak w roku 1998 w Pinzgau przeleciał 100 km. Znany z kilkukrotnego rzucania w Piedrahicie paczki, która się nie otworzyła. W końcu wyprowadził skrzydło z upadku spiralnego, zapas zapakował za pazuchę i poleciał do mety. Był także autorem wprowadzenia na funkcję trenera kadry Arka Pomarańskiego, gdy dotychczasowy trener Januard Wojtak, po tym, gdy piloci nie zgodzili się, aby za pieniądze przeznaczone na kadrę pojechał sobie na indywidualny trening do Brazylii, zapowiedział, że powoła do kadry Grzegorza Olejnika.

Kalendarium sukcesów i wypadków

  • 1995 — pierwsze miejsce Puchar Wałbrzycha, Puchar Gór Sowich.
  • 1996 — 1 miejsce Puchar Dzikowca, Puchar Gór Sowich, Mistrzostwa Polski Kowary, 2 miejsce Puchar Leszna, Puchar Pińczowa, 22 miejsce przedolimpiada Turcja (3 z Polaków), powołanie do kadry.
  • 1997 — 85 miejsce Mistrzostwa świata w Hiszpanii (1 z Polaków), Olimpiada (2 z polaków), 49 miejsce Meeting Monte Grappa Włochy (1 z Polaków), 2 w Paralotniowym Rankingu Polski, 2 w Polskim Pucharze Przelotów.
  • 1998 — 2 miejsce Puchar Monte Grappa, 14 miejsce Mistrzostwa Hiszpanii, 24 miejsce Mistrzostwa Europy (1 z Polaków), 73 miejsce Przedmistrzostwa Świata w Pizngau (1 z polaków, zdobyta pierwsza setka), 1 w Paralotniowym Rankingu Polski.
  • 1999 — Udział w Mistrzostwach Świata.
  • 2000 — 1 miejsce Mistrzostwa Polski Żar, British Open (najlepszy z Polaków), Mistrzostwa Hiszpanii (najlepszy z Polaków), Mistrzostwa Europy (najlepszy z Polaków), 3 miejsce w Paralotniowym Rankingu Polski.
  • 2001 — Nordic Open (najlepszy z Polaków), Manila Open Australia (najlepszy z Polaków), Italian Open (najlepszy z Polaków), Olimpiada (2 z polaków), 2 miejsce Puchar Pomorza, Mistrzostwa Hiszpanii (najlepszy z Polaków), ! w paralotniowym Rankingu Polski.
  • 2002 — PWC Meksyk (najlepszy z Polaków, 10 na Monte Grappa Cup (najlepszy z Polaków), Mistrzostwa Europy Słowenia (drugi z Polaków), 29 na Belgian Open (czwarty z Polaków, 14 na British Open (trzeci z Polaków).
  • 1993 — Stłuczenie kości ogonowej na skrzydle Ninja
  • 1996 — MP Kowary. Upadek na zawietrznej, kontuzja kręgosłupa w części szyjnej, spalenie skrzydła na drutach, brak prądu we wsi. Przedolimpada, upadek na zawietrznej góry Honaz, ogólne potłuczenia, zniszczenie glajta.
  • 1997 — Wylatanie 300 godzin w sezonie skutkuje urazem psychicznym.
  • 1998 — Przedmistrzostwa w Pinzgau: pierwsza paczka, rzut udany, pierwsze zderzenie w powietrzu (bez konsekwencji). Piedrahita — druga paczka, rzut nieudany, po utracie 2000 metrów wyprowadzenie glajta na 300 metrach i dolot 30 km do mety. Na tych samych zawodach następnego dnia złamanie nogi w stawie skokowym.
  • 1999 — Mistrzostwa Świata, Pinzgau trzecia paczka, rzut nieudany z powodu zbyt małej wysokości, upadek na zawietrznej. Łopatka połamana na pięć kawałków, obojczyk wyrwany z przyczepów, złamanie kości śródstopia, utrata przytomności. Trzy miesiące w łóżku, 9 miesięcy rehabilitacji po 5 godzin codziennie, 2 miesiące rehabilitacji po 3 godziny dziennie.
  • 2001 — Polski Puchar Monte Grappa, Włochy. Upadek na zawietrznej, zawiśnięcie za nogę na drzewie.
  • 2002 — Przeciągnięcie przy lądowaniu w sadzie. Odnowienie kontuzji kręgosłupa z 1996 roku. Mistrzostwa Europy, Słowenia. Drugie zderzenie w powietrzu, szrama u nasady nosa.

Skrzydłą na których latał Romek: Justra Stratos Excel, Hermes, Ninja, PL 12 Voyager, UP Katana, UP Katana Full Race, UP Kendo, UP Sharp prototyp nr 41, 51, 54, Airwave XXX, różne modele Airea i Advance, UP Escape, NOVA Vertex, NOVA Expert, NOVA Krypton, NOVA Argon, Gradient Avax kolejne modele.

Można powiedzieć, że zdobywał wszystkie najcenniejsze puchary, jakie były do wzięcia.

Romek, Edyta.jpg